The yellow bike

I recently watched this video and it reminded me of the bike I had during my Erasmus studies in The Netherlands.
I thought “same city, same stories”! Watch the video Goodbike 

Προσφατα ειδα αυτο το βιντεο και μου θυμισε το ποδηλατο που ειχα σαν ερασμιτησα στην Ολλανδια.
Ιδια πολη, ιδια ιστορια σκεφτηκα! Δείτε το βίντεο Goodbike 

It was a cold morning when we lined up to buy bikes from the police, ”they sell stolen bikes for low prices” we were told. I found a tortured one, without brakes and a flat tire. The bike repair guy fixed the tire, the brakes, the light and some other chain problems. I immediately bought yellow paint. It was never given a name, but the yellow bike had won a place in my heart! 

Ηταν ενα κρυο πρωινο οταν στηθηκαμε στην ουρα για να παρουμε ποδηλατα απο την αστυνομια, «πουλανε κλεμμενα πολυ φθηνα» μας ειχαν πει. Εγω βρηκα ενα ταλαιπωρημενο, χωρις φρενα και με σκασμενο λαστιχο. Ο ποδηλατας εφτιαξε το λαστιχο, τα φρενα, το φως και κατι προβληματα στην αλυσιδα. Αμεσως αγορασα κιτρινη μπογια για να το βαψω. Ονομα δεν απεκτησε ποτε,  αλλα το κιτρινο ποδηλατο ειχε κερδισει μια θεση στη καρδια μου!

Once upon a time it had 3 gears. There was the switch on its handles but it must have been years since it lost the cable for it. The chain, under the plastic cover, was deciding on its own to change gear at the worst possible moments. Stopped at a traffic light, at rush hours, the road was a slight uphill, the light turns green and suddenly…I hear a *clack* and a hard gear is set. Other bikes are ringing their bells as they overtake me, while I am trying to get the bike moving.

Καποτε ειχε 3 ταχυτητες. Υπηρχε το «λεβιε» στο χερουλι του ποδηλατου αλλα απο χρονια μαλλον ειχε χασει το καλωδιο. Η αλυσιδα, κατω απο το πλαστικο προστατευτηκο αποφασιζε μονη της να αλλαξει ταχυτητα την πιο ακαταλληλη στιγμη. Σταματημενη σε φαναρι, σε ωρα αιχμης, ο δρομος εχει ελαφρα ανηφορικη κληση, το φαναρι αναβει πρασινο και ξαφνικα...ακουγεται το κλακ και μπαινει σκληρη ταχυτητα. Κουδουνακια βαρανε καθως πολλοι με προσπερνουν οσο προσπαθω να κανω πεταλι δυνατα μπας και καταφερω να ξεκινησω. 

The yellow bike was funny, It was hard to petal when i was moving in slow speed. Stopping and starting again in traffic lights or in the Saturday’s traffic in the city center was often tiring. On the contrary, in high speeds petaling was very relaxing.

Ειχε πλακα το κιτρινο ποδηλατο, το πεταλι ηταν σκληρο οταν πηγαινα με χαμηλη ταχυτητα. Πολλες φορες το ξεκινα σταματα στα φαναρια η στη κινηση του Σαββατου στο κεντρο της πολης ηταν κουραστικο. Αντιθετως, στις υψηλες ταχυτητες το πεταλι ηταν ξεκουραστο.

The yellow bike was noisy. The wheels were bended and one day another bike was squeezed next to it at the Uni’s parking, so the front wheel got more bended. The light was now flashing as the power thing was touching the tire the one moment and moving away from it the next moment. The light bulb got burned out so I went back to the bike repair guy. He suggested I change the wheel, but I refused. As long as it rolls, the bike is fine even if it squeaks. The second light bulb burned out too. I bought small lights with batteries.

Ετριζε πολυ το κιτρινο ποδηλατο. Στραβωμενες οι ροδες και μια μερα ενα αλλο ποδηλατο σφινωθηκε διπλα του στο παρκιν του πανεπιστημιου και στραβωσε κι αλλο η μπροστινη ροδα. Το φως πλεον αναβοσβηνε, γιατι το δυναμο μια ακουμπουσε τη ροδα και μια οχι. Καηκε η λαμπιτσα στο φως και ξαναπηγα στο ποδηλατα. Μου προτεινε να αλλαξω ροδα, αλλα αρνηθηκα. Οσο τσουλαει καλα θα ειναι κι ας τριζει σε καθε πεταλια. Καηκε κι η δευτερη λαμπιτσα...αποφασησα να παρω φωτακια με μπαταριες.

At the back rack I carried beers, groceries, tulips and many friends. Others carried me on the back of my bike. One sunny April morning, while carrying a friend (she’s small girl, it wasn’t her fault) the metal bended and touched the tire. The bike stopped suddenly and we fell. I couldn’t get the bars straight and was afraid that it was ruined now. A kind Dutch guy offered to help. He stepped on the tire and started pulling the bars here and there. The bike was “good as new” and ready for more adventures!

Στη σχαρα του ποδηλατου κουβαλησα μπυρες, τα ψωνια απο την αγορα, τουλιπες και πολλους φιλους. Αλλοι κουβαλησαν εμενα στη σχαρα του ποδηλατου μου. Ενα ζεστο πρωινο του Απριλη, ενω κουβαλουσα μια φιλη (μικροκαμμωμενη, δεν εφταιγε εκεινη) λυγισε το μεταλο και ακουμπησε τη ροδα. Το ποδηλατο σταματησε αποτομα και πεσαμε κατω. Δε μπορουσα να το ισιωσω και τρομαξα οτι ειχε αχρηστευτει. Ενας ευγενικος Ολλανδος, σταματησε να δει τι συμβαινει. Πατησε τη ροδα με το ποδι του και αρχισε να τραβαει τις μεταλικες ραβδους με δυναμη. Οι φιλες μου τρομαξαν οτι θα το ρημαξει χειροτερα...αλλα εκεινος ηξερε τι εκανε. Το ποδηλατο ηταν «σα καινουριο» κι ετοιμο για νεες περιπετειες!

I stayed in Groningen for 10 months. I was rolling around with my yellow bike for 10 months. Before I left I gave it to a friend with the condition that he doesn’t change the color. He kept it for a year, until he locked it for me to pick it up upon my return to Groningen for my internship. The bike wasn’t there anymore. Somebody stole it. It’s ok, it doesn’t matter, that is the life of bikes in The Netherlands.

I bought a new bike. I didn’t paint it.

10 μηνες εμεινα στο Groningen για το ερασμους. 10 μηνες εκανα βολτες με το κιτρινο ποδηλατο. Φευγοντας το αφησα σε ενα φιλο με τη προϋποθεση να μη του αλλαξει χρωμα. Για ενα χρονο το χρησιμοποιουσε εκεινος, μεχρι τη μερα που το κλειδωσε για να το παρω και παλι εγω επιστρεφοντας για τη πρακτικη μου ασκηση. Το ποδηλατο ομως δεν ηταν εκει. Καποιος το ειχε κλεψει. Δε πειραζει, αυτη ειναι η ζωη των ποδηλατων στην Ολλανδια.

Αγορασα ενα νεο ποδηλατο. Δε το εβαψα.